Vrijdag 26 September

Vrijdag 26 September

Het is nu ėėn uur in de middag, en het heeft nog niet gestopt met regenen.
Dat is altijd wat minder leuk om wat te ondernemen.
We zijn naar het stadje hope gegaan, om te kijken voor een jas voor John z,n maat.
Een jas van de  Newyork yankees.
Wat ik in de wandelgangen heb gehoord, is dat ze hier van die wedstrijden doen met kettingzagen. En als ik er vanuit mag gaan dat al die beelden die hier staan met een kettingzaag zijn gemaakt! Vind ik dat heel knap. Ze zijn prachtig.
Onderweg kwamen we een dutch bakkery tegen .... LEKKER !
We zijn inmiddels weer terug in de camper. Zetten een lekker bakkie koffie met heel veel lekkers.
John de Telegraaf, ik dit verhaaltje schrijvend.
Trouwens !!! Hans heb jij veel familie in Canada wonen ? Eerst zien we onderweg Johni de Groot makelaars. Daarna Marie en Hans de Groot dutch bakkery hoe zit dat??

Het is nu vrijdag avond en we zitten in de camper. Het houd niet op met regenen.
We hebben elkaar al drie keer proberen op te peppen door te zeggen dat het morgen beter word. 
Zullen we morgen een wandeling langs het meer maken? Of gaan we richting Vancouver? De koek is een beetje op.
Toen we nog kilometers voor de boeg hadden waren die problemen er nog niet.
Maar om nu maar wat rond te gaan rijden, dat gaat ons zelfs te ver.
De beren willen niet vechten, en de orka's zijn niet meer weg gelegd voor ons.
Vancouver island is, met nog twee dagen te gaan niet meer te doen.
Dat vinden we allebei wel jammer, maar wie weet een volgend keer!!!!
Terwijl ik dit schrijf gaat die enorme trein weer langs. Heb ik dat al verteld Tom, Senna en Fabian? Er rijd hier" in de omgeving die wij gereden hebben "elke keer een trein langs die wel kilometers lang is. En iedere keer als hij langs een station of een overweg komt geeft hij zo,n enorme toeter. Ik heb het geluid voor jullie op genomen best leuk om te horen. En dan moet je je voorstellen dat het door de bergen galmd, heel apart.
Lieve mensen ik denk niet dat er voor ons nog een avontuur in gaat zitten!
Dus zal dit het laatste berichtje wel zijn. Wij hebben geweldig genoten! Zelfs John heb ik dat al een paar keer horen zeggen! De tijd is om gevlogen, wat ik niet had verwacht, zo zonder het thuisfront om me heen. En gezien het fijt dat ik nog nooit zo lang op vakantie ben geweest.
Ik had er een klein beetje een hard hoofd in om deze verhaaltjes te schrijven"ik ben niet zo schrijverig" maar ook daar heb ik van genoten.
En het fijt dat we reactie,s van uit Nederland mochten ontvangen was ook heel leuk.
Trudy nog een fijne verjaardag zondag" ik zal een dikke borrel op je nemen" want je bent nu weer net zo jong als ik! 
Als we niets meer beleven! Tot dinsdag! En anders tot horens. BEDANKT ALLEMAAL. John en Marja Rijs.